SMÅLLTOWN SWEDEN

….want Zweden vaart een andere koers dan de rest van Europa. Ik krijg heel veel vragen van veel van jullie, en ik wou dat ik ze allemaal kon beantwoorden, maar de waarheid is dat ik vaak geen antwoord heb. Ik kan gissen naar het waarom, en kan vertellen hoe het hier aan toe gaat in ons stukje Zweden, maar weet dat dit een heel groot land is, en dat heel veel zaken, waaronder gezondheidszorg, regionaal geregeld worden. Daardoor is de situatie minder eenduidig en minder overzichtelijk dan bv in België.

Dus, even ter verduidelijking: wij zijn niet in lockdown, niet in een hele en niet in een halve. Alles mag in principe openblijven maar openbare evenementen met meer dan 50 personen zijn niet toegelaten (bij mijn weten is dat het enige echte verbod). Scholen, werkplekken, winkels ed vallen niet onder deze regel, en privéfeestjes ook niet, al wordt van iedereen verwacht dat ze hun gezond verstand gebruiken en begrijpen dat uitgebreide feestjes geven nu geen goed idee is. Ze gaan hier heel erg prat op dat gezond verstand en het goeie burgerschap, maar ik vind dat Zweden zich een beetje misplaatst op de borst klopt. Want ok, zoals ik eerder al aangaf werkt dat burgerschap hier beter dan het pakweg in België zou werken, maar nu ook weer niet zó goed. Ja, er is veel minder volk dan anders in restaurants en cafés, en meer en meer mensen doen aan telewerk, maar voorts is het toch business as usual. Omdat dingen niet verboden zijn, is er veel onduidelijkheid, en als iedereen de vrijheid krijgt om zelf een doordacht oordeel te vellen dan is dat oordeel vaak toch niet zo doordacht, surprise surprise.

Ik erger me aan de vaak vage, voorzichtige communicatie van het instituut dat belast is met de coronacrisis, en al helemaal aan de boodschap dat de gemiddelde mens zich niet al te veel zorgen moeten maken ‘want het zijn bijna uitsluitend 70plussers die sterven aan Covid-19’. Oef! (Frappant om te horen dat de mensen die dit land tot hebben uitgebouwd tot het uiterst welvarende, relatief sociaal gelijke land dat Zweden is, blijkbaar verworden tot een fait divers). Ook blijft datzelfde instituut bij gebrek aan voldoende bewijs van het tegendeel verkondigen dat besmetting via mensen die geen symptomen hebben heel onwaarschijnlijk is, en dus wordt er geen rekening mee gehouden, punt. Risky business, als je het mij vraagt, maar wederom, wie ben ik…. 🙂 Ach, ik heb er mij al lang bij neergelegd. Voorlopig geven ‘de cijfers’ mij trouwens ongelijk, want het gaat hier een stuk trager dan in België. En voor deze ene keer zou ik achteraf heel graag mijn ongelijk moeten toegeven, hoe moeilijk mij dat in normale omstandigheden ook valt 🙂

Maar – we zijn ook letterlijk buitenbeentjes, want de lente die al regelmatig eens kwam piepen is nu onmiskenbaar ingezet! De natuur komt tot leven, en natuur hebben we hier in overvloed! Ook onze tuin krijgt stilaan kleur, en nodigt meer en meer uit om buiten te zitten/spelen/werken/wroeten. Heerlijk. Morgen begin ik aan mijn eerste ’trailrun’cursus, waarbij de hypercomfortloper die ik ben (loopband! plat! gezapig tempo, altijd hetzelfde!) moet omgevormd worden tot een volleerd trailrunner, dwz dat ik nadien overal moet kunnen lopen, op smalle paadjes, huppelend over boomwortels en tussen grote stenen, bergop en bergaf, en liefst nog fluitend en met veel plezier. Misschien moet ik mijn verwachtingen onderweg een beetje bijstellen, heel misschien.

Spijtig genoeg ben ik op nog een ander vlak een buitenbeentje WANT IK GA GEEN LEKKERE CHOCOLADEPAASEIEREN KUNNEN ETEN. Klagen jullie maar steen en been over jullie ophokplicht, maar vraag jullie af wie nu eigenlijk écht het slechtste af is 😉 Pasen wordt hier gevierd en het eitjesthema is alom tegenwoordig, maarrrrrrr…. vooral in snoepvorm, en marsepein (dat is nu toch echt wintersnoep?!). Ooooh ik kan alleen maar dromen van kilo’s milka-eitjes…. dus ja, ik ben toch ook een béétje te beklagen, zullen we dat afspreken? 🙂